Huiswerk voor ouders
Als ik ergens een gruwelijke hekel aan heb, dan is het aan huiswerk voor ouders. Sinds zoon op school zit komen er vanuit verschillende hoeken van die verplichte dingen voorbij. Vriendenboekjes zijn nog tot daar aan toe. Na enige oefening en het uitprinten van 20 keer dezelfde foto op pasfotoformaat vul je die dingen tussen drie bedrijven door zó in. IK vul die dingen tussen drie bedrijven door zo in. Want zoon kan pas sinds kort een beetje schrijven, en raad eens? Sinds ze kunnen schrijven komen er nauwelijks nog vriendenboekjes voorbij. Een groot voordeel van de vriendenboekjes is dat er meestal geen heel strikte tijdslimiet aan zit (hoewel kwijtraken, dan wel 4 weken laten liggen toch echt uit den boze is – helaas hebben we beide opties hier getest… ).
Dan waren er vanuit school nog ‘de voorleestas’ en ‘Borre’ (een knuffelbeest in een koffertje wat komt logeren). Die voorleestas was nog wel oké. Niet dat we niet voorlezen, maar er zat geen strikte tijdslimiet aan die tas en boeken lezen we altijd wel. Borre vond ik echter nogal een veeleisende logé. Niet alleen kwam het beest met drie boekjes en een strikte logeertermijn van een week. Borre nam ook een dagboek mee wat we dienden in te vullen.
Die boekjes hebben we gelezen en hoewel we hier wel leukere boekjes in de kast hebben staan waren ze wel oké. Dat dagboek was echter wel even een dingetje. Niet alleen hadden we Borre niet meegezeuld naar allerlei activiteiten (waar je dan foto’s van moet maken met Borre erbij), ik dacht ook pas weer aan dat dagboekje op zondagavond….
Dus gaf ik zoon twee opties: we geven beest terug en zeggen dat we geen tijd hadden óf zoon mocht zelf nog even wat leuke actiefoto’s maken van het beest die ik dan in het dagboekje zou plakken. Zoon koos voor optie twee, maakte leuke foto’s en ik plakte ze na bedtijd met een paar regels tekst in het boekje.
Ondertussen zit ik me af te vragen of ik de enige ben die een gruwelijke hekel heb aan dit soort werkzoekerij.
Ik bedoel maar: naast het huishouden, halen en brengen van de kinderen, koken, wassen, met de koters naar de speeltuin, knutselen, leuke uitjes maken, fysiotherapie, voorlezen en weet ik veel wat allemaal zit ik eerlijk gezegd echt niet te wachten op huiswerk.
Nou ja… het is klaar. Daaaaaaaag Borre.
Wat vind jij van dat soort klusjes?
In al die jaren op de basisschool kregen beide kinderen een keer een logeer beer mee voor een dag of vier. Een paar regels zijn zo opgeschreven, klein fotootje erbij en klaar. Eigenlijk vond ik het wel leuk. De beer had een pyama, slaapmuts, tandenborstel en kleertjes en de kinderen genoten ervan. Ik zag het niet als een opgave.
Geen vrijeschoolopdracht van eieren leegblazen en verven en een ketting van rozijntjes maken die in plastic tas(want anders mieren) mee naar school moet?
Ik was vrij bot, ik doe dat soort dingen niet. Besloten nadat de kleuterklas mijn kind naar huis stuurde met 100 Marsen(ja die repen) die ze moesten verkopen. Kind blij, die dacht dat ze 100 repen gekregen had…veel tranen na de uitleg. Daarna samen langs de deuren, en toen bleek dat het geld OOK naar school moest was het klaar. Dit soort dingen doe ik niet, mijn autistische kind snapte er niks van. Buitenschoolse opdrachten gaven teveel onrust. Voor haar was school school, en thuis thuis en dat door elkaar halen was energieslopend(en resulteerde vaak in shutdowns en ziek worden)
School vond dat wel erg bot van ons natuurlijk, maar na uitleg, en mijn aanbod op zulke dagen op school te helpen(en bij schoolreisjes en andere feestelijke dagen) was de vrede weergekeerd. Lof voor deze school overigens. Ik geloof nooit dat ze in deze tijd naar een gewone school had gekund, en “onze” school dacht mee in mogelijkheden, in wat wel kon. Ik ben ze nog steeds enorm dankbaar.
LOL voor het eieren uitblazen en de ketting van rozijntjes! Nee. Gelukkig niet. Ik heb genoeg bezigheden.
Goed van je dat je de grenzen van je dochter zo goed hebt bewaakt – en fijn dat het ook goed is opgepakt.
Een fijne, meedenkende school is een zegen – met of (hopelijk) zonder rozijnenkettingen.
Argh! Ja! Bij de school van de kinderen in NL hadden ze Flip. Ook zo’n veeleisende etterbak met een map waar iets in moest. Dus zat ik zondagavond nog een mooi verslag te maken. Dat vond ik dan voor DL wel weer leuk om te doen, ze was er zoo blij mee! Heb nog eens een halloween-kostuum voor hem gemaakt. (hij ging als spook naar het halloweenfeest van school)
Hier hadden ze een of andere aap, die had een schriftje mee waarin iedereen iets hanepootte. Niet heel veel bijzonders. Zo’n beest geeft een boel onrust. Flip dan, Alfred de aap boeide ze niet zo veel.
Ik liet ze gewoon zelf een tekening maken in die vriendenboekjes 🙂 Lekker makkelijk.
Lol! Gelukkig viel het bij onze basisschool wel mee, op wat hapjes maken voor het kerstfeest na. Flip de beer kwam 1x logeren maar ik kan me geen dagboek herinneren. Ik denk dat dochter zelf mocht vertellen hoe Flip zijn tijd had doorgebracht. Ook godzijdank geen kinderpostzegel-verkoop. 1x van die zelfgemaakte kaarten die veel te duur verkocht moesten worden. Ik heb zelf een setje afgenomen en de rest weer geretourneerd. De jaarlijkse unicefloop waar sponsors voor gezocht moesten worden, dat vond ik wel een crime. Leuren langs de deuren, verschrikkelijk!
Érg leuk voor veel kinderen zo’n logeer beer. En er zitten doelen aan vast zoals het stimuleren van de taal- en sociaal-emotionele ontwikkeling. Het is dan wel handig dat dit uitgelegd wordt aan ouders. Wellicht dat er dan minder negatieve reacties op komen.
En die foto’s zijn écht niet nodig. Maar een gevolg van ouders die elkaar gek maken. De één moet een nóg leuker verslag maken dan de ander. Net als met traktaties en kinderfeestjes. En daarmee schiet het zijn doel vaak voorbij. Jammer
Er is niets uitgelegd, dat zou wel schelen ja. Verder zijn het van die dingen waar je toch tijd aan moet besteden en hier is die tijd er niet altijd. Want het is dus niet iets wat zoon zelfstandig kan doen.
Op school bij onze kleinkinderen is Jules de mascotte van de klas die elk weekend elders gaat logeren met zijn koffertje. Ik denk niet dat onze kleinkinderen een bijkomende opdracht hadden als Jules kwam logeren. Mijn dochter heeft voor Jules wel eens een pyama gemaakt want hij was de zijne vergeten….
Onze kinderen moesten destijds van school uit jaarlijks kaarten verkoop voor één of ander goed doel, koeken en dan was er ook nog de jaarlijkse taartenverkoop. Wij kochten destijds zelf één kaart, één pak koeken en bestelden één taart omdat we niet wilden dat onze kinderen met koopwaar voor school bij buren van deur tot deur gingen om gerief te verkopen. Buren, vrienden en familie durven vaak niet weigeren en voelen zich soms verplicht om te kopen.
Sinds mijn dochter niet meer naar de Vrije School gaat, heb ik veel meer vrije tijd… 🙂
Maar.. uhm…. het meeste vond ik best leuk, eigenlijk… Lekker kneuterig.
Hier geen logeerbeer en dat vind ik helemaal niet erg!
De logeerbeer is wel leuk, voor één weekend per jaar. Maar verplicht voor het goede doel troep verkopen of sponsors zoeken, vind ik best lastig.
Dit jaar moesten er 3 klusjes doen voor het goede doel. Oudste zoon (groep 8) weigerde pertinent. Tweede zoon (groep 4) had 6 klusjes. Kleutertje wilde graag, maar kon natuurlijk niet zoveel en al helemaal niet buitenshuis. Oftewel: we moesten zelf dingen bedenken en betalen. En ik ga mijn kind niet betalen voor dingen die ze toch al moeten, zoals tafel dekken. Lastig hoor…
Die beer, vreselijk, toen ze ‘m ons voor de 3e keer in de maag wilden splitsen (ik heb 1 zoon) was ik het wel zat met dat kreng. Hij is 1 nachtje geweest, toen hebben we ‘m met een doos tissues terug gebracht met de mededeling dat hij ernstig allergisch bleek voor onze vensterbanktijger.
Verder hebben we Herman nog gehad, je kent het wel dat smerige groeiende goedje dat je dan ook nog moet bakken, diverse andere kettingbrieven, de eeuwige sponsorloop, dan natuurlijk nog de diverse verplichte bakwerken voor meester/juffendag/paasontbijt/schoolontbijt/kerstdiner/kookles
Ik ben blij dat dit het laatste jaar is. Zelfs het kinderfeestje organiseren ze zelf in groep 8, ik hoef alleen mijn pinpas te trekken. 🙂 O, ja en daarvoor moet ik meefietsen naar het volgende dorp.