Knel op school
Het lastige met bloggen vind ik dat het leven nogal eens in vlagen komt. En soms heb je van die hoosbuien die je overspoelen.
Op dit moment zitten we in de situatie dat het met zoon niet goed gaat op zijn huidige school.
Beter gezegd: hij voelt zich er doodongelukkig en dat leidt weer tot meer lastig gedrag waar niemand blij van wordt. De ‘oplossingen’ die worden bedacht door zogenaamde experts (zonder adoptiespecifieke kennis) worden braaf opgevolgd door school en maken de situatie erger (wat ik ze ook zeg, maar ja…. ik ben de ouder maar hè).
Ik durf te stellen dat de schoolsituatie op dit moment ziekmakend is voor ons kind.
Tja…. en daar sta je dan met de leerplichtwet (of nee: schoolplichtwet) aan de ene kant en een kind wat al buikpijn krijgt als hij aan school denkt aan de andere kant. Een kind wat al twee maanden alleen aan een tafeltje zit – en wat nu dus ook nog wordt gepest.
Een kind wat thuis groei laat zien, ondanks de ballast van school – zolang hij daar niet te vaak is.
Er waren gesprekken met school waar ik kwaad en bezorgd van wakker lag en ik maakte wat kastje – naar – muur rondjes.
Ook deed ik veel kennis op over passend onderwijs, SBO’s (Speciaal Basisonderwijs), SO’s (Speciaal Onderwijs) en samenwerkingsverbanden. Ik belde met verschillende instanties en zocht dingen uit op internet. Niet dat dat veel veranderde aan de situatie, maar nu weet ik wel ongeveer wat mijn rechten zijn en dat er een berg kinderen (zo’n elfduizend) thuis zitten, zonder passende oplossing. Al dan niet met een aantal instanties hijgend in hun nek. Zembla maakte er twee rapportages over. Zie hier en hier. Niet dat we daarop uit willen komen trouwens…
Inmiddels is de kogel door de kerk: we zingen het op deze school uit tot de zomer (hopelijk met gedeeltelijke leerontheffing) en dan gaat zoon naar een andere school. Als we tenminste iets kunnen vinden wat past.
Iets wat ook nog best wat voeten in aarde zal hebben met een kind wat vooral veel behoefte heeft aan veiligheid, rust en structuur – waar scholen tegenwoordig meer feestjes lijken te geven dan les. Met een systeem van ‘passend onderwijs’, waar alles wat echt afwijkt toch niet binnen passend onderwijs lijkt te passen. En met een dossier waarmee regulier onderwijs hem waarschijnlijk niet meer wil hebben.
Om dan maar met een taxibusje afgeschoven te worden richting Speciaal Basis Onderwijs of Speciaal Onderwijs. Wat misschien prima onderwijs is voor een hoop kinderen, maar waar wij nog niet de overtuiging hebben dat dit voor zoon passend onderwijs is. Het ene is qua doelgroep waarschijnlijk te zwaar en bij het andere onderwijs zijn er ook weer die feestjes (school moet immers wel ‘leuk’ zijn) – waarbij de leerverwachtingen voor ons normaal – intelligente kind gelijk ook maar eens flink naar beneden bijgesteld worden. Dat alles nog los van de vraag of hij in een taxi kan / durft naar een plek 20 kilometer bij ons vandaan.
En zo zijn we druk. Met zorgen voor zoon, gesprekken, het thuis doen van schoolwerk en (last but not least) met het doen van leuke dingen.
Omdat we dat laatste allemaal goed kunnen gebruiken.
Laat een reactie achter op Nans Reactie annuleren
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Zou je geen thuis onderwijs willen/!kunnen geven?
En dan daarnaast voor het sociale aspect op den duur een klein sport/ muziek, of ander clubje met hem kunnen bezoeken?
Als je kind al op school heeft gezeten, dan schijnt dat nog niet zo makkelijk te zijn om dat te regelen – vanwege die schoolplicht. Helaas!
Wat een verdrietige, frustrerende en energie slurpende situatie zeg. Sterkte!
Er bestaan scholen in het cluster 4 onderwijs die gericht zijn op kinderen met een gemiddeld IQ en een vorm van autisme. Zij zijn helemaal ingericht op structuur, voorspelbaarheid en duidelijkheid.
Dat moet natuurlijk wel net in de buurt zitten en het zal wel lastig zijn om daar voor in aanmerking te komen zonder diagnose.
Super frustrerend zeg. Ik voel met jullie, en al die andere ouders mee!.
Ook als leerkracht ben ik regelmatig gefrustreerd. Het school systeem is eigenlijk alleen geschikt voor kinderen die goed mee kunnen komen en geen extra aandacht nodig hebben. Dit is zó niet hoe ik het me wens.
Er is hier zo’n school, alleen is zoon wel heel prikkelgevoelig maar niet autistisch. En dan is het de vraag of een sociaal kind gelukkig wordt op zo’n school (nog los van het knelpunt van het taxibusje). Misschien wel hoor, maar zo niet, dan kom je ook niet zomaar weer van SO cluster 4 af….3
Wat vervelend toch allemaal!
Even nog een reactie op bovenstaande want jouw situatie houdt me bezig.
Binnen het s(b)o is het júist de bedoeling dat kinderen er maar tijdelijk zitten en ze, indien mogelijk, weer terug keren naar het reguliere onderwijs. Misschien geeft je dat wat moed.
Een vriendin van mij zit met hetzelfde ‘busprobleem’ en heeft er voor gekozen om haar kind zelf te brengen en te halen. Een investering in tijd en het vraagt om aanpassingen binnen het gezin van 4 kids. Inmiddels is de school zo veilig en vertrouwd dat ze aan het opbouwen zijn om met het busje te reizen. Zij reist mee, aanpassingen in de bus, enz.
Wat ik gezien heb binnen het cluster 4 onderwijs gericht op kinderen met autisme, is het geschikt voor, zoals jij het zegt; sociale kinderen.
Maar nogmaals; ik vraag me af of je zoon voor zo’n school in aanmerking zak komen zonder diagnose. Maar misschien is het toch de moeite waard om te gaan kijken.
Ik wens je veel wijsheid toe.
Och joh, wat naar allemaal! En wat een gedoe en geregel! Ben je al in het SO en SBO gaan kijken? Want theorie en praktijk liggen vaak mijlenver uit elkaar. Blijft het reizen er naartoe ook een factor natuurlijk. Vrije school, zou dat wat zijn? Of hebben jullie die niet in de buurt? Ik roep ook maar wat he! De oplossing komt meestal uit onverwachte hoek.
En ja, die feestjes……ik begrijp je frustratie. Het lijkt wel of niets meer saai, gewoon en voorspelbaar mag zijn. Mijn zoon had daar ook altijd last van, in mindere mate wel, maar toch! Zelfs op het HBO nu heeft ie het liefst gewoon les, zonder poespas.
Sterkte en succes!
Vrije Scholen zijn totáál niet ingericht op individuele verschillen tussen kinderen. Iederéén krijgt breiles, blokfluitles en euritmie. Níemand krijgt gymles tot de derde klas. Géén van de kleuters mag een letter tekenen. Beleid van de school is júist dat er géén uitzonderingen worden gemaakt voor kinderen die niet “gemiddeld” zijn en dat alle kinderen in de klas op de zelfde wijze behandeld worden, namelijk zoals Steiner (die in 1925 overleed) het heeft bedacht. Eventuele nieuwe inzichten sinds 1925 worden verworpen. Of kinderen iets nou moeilijk vinden of niet. Dat is me verteld door directie èn docenten van zo’n school en voor mij gaven deze uitspraken de doorslag om mijn kind van de school af te halen. Ik geloof namelijk niet in gemiddelde kinderen.
Binnen de normale financiële ruimte die iedere school heeft, wordt er op Vrije Scholen vaak gekozen om óók een euritmiejuf en een liermuziekmevrouw aan te nemen en te betalen. Op de school van mijn dochter was er zelfs een antroposofisch arts in dienst en een fulltime IB-er. En een gymleraar. En een handwerkjuf.
Dat kost formatieplaatsen. Dus de klassen zijn er groot. Dus van ons als ouders werd verwacht dat wij twee keer per week de klas stofzuigden (en dat deden we nog ook!).
De juffen en meesters vielen bij bosjes om met een burnout en moesten daarnaast ook nog één van de vele jaarfeesten organiseren. En oh ja een klas van 32 of meer leerlingen. Dus vanzelfsprekend hadden zij geen tijd voor eventuele individuele verschillen tussen hun kinderen.
Waarom zou zo’n school bij huiselijkgenoegen-zoon passen? Zeker vanwege al die jaarfeesten lijkt het me al niet geschikt.
Sorry dat ik zo los ga over het vrijeschoolonderwijs, maar mijn / onze ervaringen zijn echt ronduit negatief. Er zijn vast ook scholen die niet zo slecht zijn. Maar dat geldt voor ieder onderwijstype. VS-onderwijs is niet heilig en al helemaal niet geschikt voor kwetsbare kinderen. Dat is eigenlijk mijn punt.
Zo rigide is de Vrijeschool helemaal niet! Er is juist heel veel ruimte voor mijn levergetransplanteerde kind met leerachterstand door gemiste schooltijd. Na 5 jaar VS (klassen van 20 tot 25 kinderen) en juffen met alles behalve een burn-out. Juist een rust ademen die mensen uit!! Men houdt helemaal niet rigide aan Steiners leer vast, maar laat zich juist erdoor inspireren. In de kleuterklas worden niet actief de letters aangeboden, maar kinderen die willen schrijven, tellen of lezen kunnen dit gewoon in de klas doen.
De jaarfeesten zijn gemoedelijk, eenvoudig en prettig. De sfeer tussen de kinderen én de ouders zijn fijn. Iedereen wordt geaccepteerd zoals hij/zij is. De jaarfeesten nemen je mee op het ritme van het jaar. De herkenbare cadans en de bijbehorende gewoonten (die verschillen per jaar en wat de jongsten als prettig herkenbaar ervaren) geven juist rust. De schoolreis van de kleuters gaat al jarenlang naar een heideveld, waar er spelletjes worden gedaan als “Annemaria Koekoek” en het hoogtepunt van de dag is het bezoek van de herder en haar schaapjes, direct na de picknick. Van elk kind is wel een ouder mee. Meer gebeurt er niet. Geen gekke speeltuinen of pretparken.
De Vrijeschool lijkt me juist een plek voor een zoon met niet per se een leerprobleem, maar wel met een sociale hulpvraag, zonder direct een gedragsproblematiek te hebben.
Ik weet niet op wat voor een school mariimma is geweest, maar ik herken onze Vrijeschool er ECHT niet in!!!
Hai! Ik zou graag je blog weer volgen (heb er speciaal een wordpress account voor aangemaakt) maar ik kan nergens aanmelden voor toestemming? Help please! 🙂
Rechtsboven heb je de optie om je aan te melden via bloglovin, of een mail rechtstreeks naar je mailaccount als er een nieuw blog is.
Vrije school is nog verder weg dan het SO / SBO :-), dus sowieso geen optie.
We gaan na de meivakantie op verschillende scholen kijken. SO heb ik al bekeken, het SBO heb ik gebeld (na het schoolplan te hebben bekeken). Van schoolplan / gesprek werd ik in ieder geval niet enthousiast…
Wat een verdrietige situatie voor jullie zoon en het hele gezin!
Helaas is op een “gewone” school niet voldoende kennis over sociaal emotionele ontwikkelingsproblemen. Op zich wel weer een beetje begrijpelijk, omdat de juffen nu eenmaal worden opgeleid om les te geven en dáár ook – hopelijk / meestal – affiniteit mee hebben….
En dan zijn hechtingsstoornissen relatief onbekend vergeleken met problemen in het pervasieve spectrum / ADHD of leerstoornissen op cognitief vlak……
Een geadopteerd kind in mijn familie, met een ernstige hechtingsstoornis, kwam helemaal op rust in een klas die ingericht was voor kinderen met autisme-gerelateerde problemen. Klein groepje, veel aandacht voor de emotie en veel structuur en regelmaat.
En individuele leerverwachtingen. Volgens mij is dat sowieso het geval in speciaal onderwijs. Dat je zoon op speciaal onderwijs als minder intelligent ingeschat zou worden dat komt me vreemd voor. Goed om eens uit te zoeken hoe men dat dan ziet!
En ja… dat busje…. ik snap dat dat een rotgevoel geeft……… je wil toch het liefst een buurtschooltje voor je kind. Maar volgens mij heb je dat buurtschooltje al geprobeerd, toch?
Sterkte in ieder geval. Het doet toch wel wat met ouders wanneer je moet besluiten dat regulier basisonderwijs niet past bij je kind. Onthoud dat het dát is, en niet andersom. En dat ligt vooral aan de financiële druk op het onderwijs, véél minder aan de kinderen of de mensen die op een school werken….
Nou zeg! Jij bent wel heel erg fel! Ik heb zelf helemaal geen ervaring met Vrije School-onderwijs, in onze stad hebben we het niet dus voor mijn kinderen heb ik het nooit overwogen. Ik gooide alleen maar een balletje op als alternatief. Om het te bekijken, mits het in de buurt is. Ik zeg niet dat dit de aangewezen keuze is, elk kind en elke school is anders.
Mijn kinderen hebben Montessori-onderwijs gehad, en ook dat werd niet naar de letter uitgevoerd. Aan het eind van de rit moeten ze toch allemaal aan de geijkte Cito-eisen voldoen. Voor mijn zoon was Montessori achteraf niet de beste keuze, die was achteraf waarschijnlijk beter op zijn plek geweest in recht-toe-recht-aan klassikaal onderwijs, alhoewel dat steeds minder gegeven wordt. Dochter floreerde juist wel binnen het Montessori-onderwijs.
Mijn reactie was niet bedoeld als in de zin van dit is goed of dit is beter. Ik heb de wijsheid zeker niet in pacht.
Voor zover wij weten is er geen hechtingsstoornis, maar wel een kwetsbaarheid op verschillende vlakken.
Het taxibusje is voor míj geen drempel. We hebben alleen een kind wat heel bang is van dit soort dingen + wat overprikkeld is met niks. Voor hem is zo’n taxibusje een enorme drempel – eentje die je niet zomaar weg kunt wuiven als detail.
Verder was ik zelf nogal gecharmeerd van het SO qua rust en mogelijkheden.
Ik heb ook al op het forum gereageerd en weet uit ervaring wat je meemaakt, héél zwaar,voor je kind én voor jezelf. SBO is niet per definitie de beste oplossing. Wij hebben ervaring met beide en vind dat de kids op regulier onderwijs het zeker net zo goed doen dan op SBO. Kinderen met hechtingsproblemen kunnen moeilijk dealen met gedragsproblemen in de groep, veel imitatiegedrag…helaas. Ik keur SBO niet af, maar het moet wel passen!
Sterkte in alles!
Groetjes, Jennet
Hoi Jennet,
Dank je wel voor je reactie. Het is inderdaad wat je zegt: we keuren het één of het ander inderdaad niet af, maar het onderwijs én de groep kinderen moet wel passen bij onze zoon – anders zijn we uiteindelijk straks verder van huis. We gaan eerst eens op wat scholen kijken. Het eventuele knelpunt van het taxibusje bewaren we tot later 🙂
ik wens jullie alle sterkte en kracht toe om een passende plek gevonden te krijgen. 1 ding moet me wel van het hart schrijf speciaal onderwijs niet gelijk af ik heb zelf in de jaren 90 speciaal onderwijs mavo gedaan en wij werden juist uitgedaagd om het beste uit ons zelf te halen en ik werk nu op hbo niveau
Dank je voor je reactie! We schrijven het speciaal onderwijs niet gelijk af hoor (het heeft geen stempel wat mij betreft), alleen werd mij door de school verteld dat slechts een enkeling uitstroomt op mavo. Daarbij waren er meer punten in het schoolplan die bij mij doen denken dat het niet past. Maar goed… we gaan kijken.
Zelf ben ik ook geadopteerd in de jaren 70 en mijn moeder heeft voor ons gevochten op scholen omdat je destijds een stempel kreeg, geadopteerde waren waarschijnlijk allemaal ziek of geestesziek.
Altijd mee kunnen doen op reguliere scholen, HBO afgemaakt en werk al jaren bij de overheid.
Super trots op mijn ouders en in mijn ‘geval’ nooit problemen gehad of gevoeld betreffende mijn adoptie.
Heel veel succes in je strijd!
Dank je wel Alice, voor je berichtje. Leuk om het vanuit jouw kant te lezen. Fijn om een moeder te hebben die pal staat voor je en dat je je eigen pad hebt kunnen lopen ondanks gedoe met school.
Wat ik merk aan onze kinderen in het contact met school is dat dingen bij hen anders werken dan standaard. En dat is ‘lastig’. Er is denk ik gewoon te weinig ervaring met adoptie en de kwetsbaarheden die daaruit voortvloeien.
Mijn dochter kreeg als gepeste op school een cursus sociale vaardigheden, de pesters niet. Zij heeft ADHD en omdat ze op de basisschool niet mee kon komen voorbestemd voor het speciaal onderwijs. Daar is op zich niets mis mee, maar ik wist dat er meer inzat met de juiste begeleiding en hield dus voet bij stuk en wilde dat ze naar het VMBO ging op het laagste niveau desnoods . Op de basisschool werd alles uit de kast te halen om mijn besluit onderuit te halen ,maar ik hield voet bij stuk en vond een geschikte VMBO-school en na 3 maanden op deze school bleek dat er meer in zat en ging ze naar een hoger niveau en heeft inmiddels ook nog een MBO2 en 3 diploma op zak. Met andere woorden, ga niet volledig op een advies af, maar volg je gevoel en hopelijk vinden jullie een school die bij hem past en die kijkt naar wat hij wel kan en niet alleen wat er niet kan. Sterkte en succes. Ans
Hallo Ans, dat is wel raar ja, om alleen degene die gepest wordt een sociale vaardigheidstraining te geven…. Fijn dat het volgen van jullie gevoel zo goed uitpakte. Als ouder ken je je kind denk ik ook het beste.
We doen ons best om ons gevoel te volgen – in combinatie met wat er mogelijk is. Dat laatste is wat lastig, maar ook daar vinden we de handvatten wel weer aan.
Wordt vervolgd!
Oh, wat verschrikkelijk voor je zoon en jullie!
Mijn jongste dochter is (erg) slechthorend en heeft, ivm verhuizing, op twee speciale basisscholen gezeten en op een reguliere. Onze oudste dochter op 2 reguliere basisscholen. Sinds die tijd durven wij de stelling te uiten: de beste leerkrachten vind je in het speciale onderwijs! Jongste dochter reisde vanaf haar 4E iedere dag 2 keer 1 uur. Bijna nooit een probleem! Vriendinnetje van jongste dochter ging naar het VSO op mavo-niveau (duurde 5 ipv 4 jaar, heb ik altijd een pluspunt gevonden) en daarna naar het MBO. De enige ervaring die ik heb met de Vrije School is komt van een vriendje van oudste dochter op de middelbare school, totaal onaangepast!
Hallo Thea, met speciaal onderwijs hebben we op zich geen moeite. Daar is alleen het taxibusje een probleem. Want tja… bij zoon werken dingen anders dan standaard – om verschillende redenen.
Dat de beste leraren in het SO zitten, daar zou je best eens gelijk in kunnen hebben. Je moet wel wat in huis hebben / geïnspireerd zijn om er te werken denk ik.
sterkte! ik hoop dat er snel een oplossing komt die bij jullie past
Wat een eindeloze zorgen, al zo’n tijd en zo veel kostbare tijd verloren. Ik hoop dat jullie zoon zich staande houdt tot de zomer en dat jullie een fijne plek vinden voor daarna. Succes en sterkte
Dank je mama Tinus, gelukkig varen we steeds meer onze eigen koers. Alle zorgafspraken doen we tegenwoordig onder schooltijd en we oefenen schooltaken thuis zodat hij niet te veel achter gaat lopen. Nu alleen nog een fijne nieuwe plek…
Fijn dat je weer aan het bloggen bent! Ik miste je blogjes. Maar ik snap heel goed dat je druk was met andere dingen. Heel veel succes met het vinden van de juiste school voor jullie zoon! Het gaat vast lukken om een school voor hem te vinden waar hij weer met plezier naar toe kan gaan. Sterkte met de zoektocht en alle extra drukte!